Κύρια ονόματα

Αβραάμ: προέρχεται από το ελληνιστικό όνομα Αβραάμ, που προήλθε από το εβραϊκό Avraham (= πατέρας πολλών εθνών) και αυτό από το όνομα Abiram (= ο πατέρας μου είναι ένδοξος).

Αγαμέμνονας: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Αγαμέμνων, αιτιατική Αγαμέμνονα, σύνθετο πιθανόν από τις λέξεις άγαν (= υπερβολικά) + μένω (= μένω, επιμένω).

Άγγελος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε από την αρχαία λέξη άγγελος (= αγγελιαφόρος).

Αγησίλαος: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις ήγησις ή δωρικά άγησις (από το ρήμα ηγούμαι = είμαι αρχηγός) + λαός.

Αγλαΐα: πρόκειται για αρχαίο όνομα, που προήλθε από το επίθετο αγλαός (= λαμπρός).

Αδάμ: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε από την εβραϊκή λέξη adham (= άνθρωπος, χωμάτινος, χοϊκός), παράγωγο της λέξης adhama (= χώμα).

Αδριανός: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε από το λατινικό Adrianus, παράγωγο του ονόματος Adria, λιμάνι στη βόρεια Ιταλία (από το οποίο προέρχεται και η ονομασία Αδριατική θάλασσα).

Άδωνις: πρόκειται για αρχαίο όνομα, που προήλθε από την εβραϊκή λέξη adhon (= κύριος).

Αθηνά: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Αθηνά ή Αθήνη για τη θεά της σοφίας, που έχει πιθανόν προελληνική προέλευση.

Αικατερίνη: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε πιθανόν από την (αμάρτυρη) λέξη *Εκατερίνη και αυτή από το όνομα Εκατερός, που προέρχεται από την αρχαία αντωνυμία εκάτερος (= καθένας από τους δύο).

Αλέξανδρος: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις αλέξω (= αποκρούω, προστατεύω) + ανήρ, γενική ανδρός.

Αλκαίος: πρόκειται για αρχαίο όνομα, που προήλθε από τη λέξη αλκή (= δύναμη).

Άλκηστη: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Άλκηστις, που προήλθε από τη λέξη αλκή (= δύναμη).

Αλκιβιάδης: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις αλκή (= δύναμη) + βίος + κατάληξη -άδης.

Αλκίνοος: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις αλκή (= δύναμη) + νους, γενική του νοός.

Αμαλία: προέρχεται από το γερμανικό όνομα Amalia, της πρώτης βασίλισσας του νεότερου ελληνικού κράτους, το οποίο προήλθε από την αρχαία γερμανική λέξη Amali (= σταθερή, ακούραστη).

Ανάργυρος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε από την ονομασία Ανάργυροι που δόθηκε στους αγίους Κοσμά και Δαμιανό, επειδή ως ιατροί θεράπευαν τους ανθρώπους χωρίς να παίρνουν χρήματα. Η λέξη προέρχεται από το αρχαίο επίθετο ανάργυρος (= ο χωρίς χρήματα), σύνθετο από τις λέξεις α- στερητικό + άργυρος.

Αναστάσιος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε από τη φράση Ανάστασις (του Χριστού), χριστιανική εορτή, όπου η αρχαία λέξη ανάστασις παράγεται από το ρήμα ανίστημι (= εγείρω, σηκώνω), σύνθετο από τις λέξεις ανά + ίστημι (= στέκομαι).

Ανδρέας: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε από την αρχαία λέξη ο ανήρ, γενική του ανδρός.

Ανδρομάχη: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις ο ανήρ, γενική του ανδρός + μάχη.

Άννα: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε από το εβραϊκό Hannah (= χάρη, εύνοια).

Αντιγόνη: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις αντί + γόνος (= απόγονος).

Αντώνιος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε από το λατινικό Antonius, το οποίο έχει πιθανόν ετρουσκική προέλευση.

Άρης: πρόκειται για αρχαίο όνομα για το θεό του πολέμου, που προήλθε από τη λέξη η αρά (= κατάρα).

Αριάδνη: πρόκειται για αρχαίο όνομα, που προήλθε πιθανόν από την (αμάρτυρη) λέξη *Αριάγνη, σύνθετη από τις λέξεις αρι- (= πολύ) + αγνή.

Αριστείδης: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις άριστος + είδος (= μορφή).

Αριστοτέλης: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις άριστος + τέλος (= σκοπός).

Άρτεμη: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Άρτεμις, γενική Αρτέμιδος, θεά του κυνηγιού, που έχει πιθανόν προελληνική προέλευση.

Αρχιμήδης: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις αρχή + το μήδος (= σκέψη).

Ασπασία: πρόκειται για αρχαίο όνομα, που προήλθε από το επίθετο ασπάσιος (= χαρούμενος), παράγωγο του ρήματος ασπάζομαι, σύνθετο από τις λέξεις α- προθεματικό + σπάω, σπω (= σπάζω, λυγίζω).

Αφροδίτη: πρόκειται για αρχαίο όνομα για τη θεά της ομορφιάς, που έχει προελληνική προέλευση (παρετυμολογική είναι η προέλευση από τις λέξεις αφρός + δύομαι).

Αχιλλέας: προέρχεται από το αρχαίο όνομα ο Αχιλ(λ)εύς, αιτιατική Αχιλ(λ)έα, που προήλθε πιθανόν από την (αμάρτυρη) λέξη *Αχίλαος (= αυτός που προξενεί πόνο στους ανθρώπους), σύνθετη από τις λέξεις το άχος (= θλίψη, πόνος) + λαός.

Βαλεντίνος: προέρχεται από το λατινικό όνομα Valentinus, που προήλθε από τη μετοχή valens του ρήματος valeo (= υγιαίνω).

Βαλέριος: προέρχεται από το λατινικό όνομα Valerius, που προήλθε από το ρήμα valeo (= υγιαίνω).

Βαρθολομαίος: πρόκειται για μεσαιωνικό όνομα, που προήλθε από το αραμαϊκό Bar-tolmai (= γιος του Τολμάι)

Βασίλειος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε από το αρχαίο επίθετο βασίλειος (= βασιλικός), παράγωγο της λέξης βασιλεύς, γενική βασιλέως.

Βενιαμίν: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε από το εβραϊκό Binjamin (= γιος του δεξιού χεριού).

Βίκτορας: προέρχεται από το ελληνιστικό όνομα Βίκτωρ, αιτιατική Βίκτορα, που προήλθε από τη λατινική λέξη victor (= νικητής), παράγωγο του ρήματος vinco (= νικώ).

Βιργινία: προέρχεται από το λατινικό όνομα Virginia, που προήλθε από τη λέξη virgo, γενική virginis (= παρθένος).

Βύρωνας: προέρχεται από το αγγλικό όνομα Byron, Άγγλος ποιητής και φιλέλληνας κατά την επανάσταση του 1821, το οποίο προήλθε από την αρχαία αγγλική λέξη byrum (= στάβλος).

Γαβριήλ: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Gabhriel (= ισχύς μου ο Θεός), σύνθετο από τις λέξεις gever (= ικανός) + El (= Θεός).

Γεράσιμος: πρόκειται για μεσαιωνικό όνομα, που σημαίνει «βραβευμένος» και προέρχεται από την αρχαία λέξη το γέρας (= έπαθλο).

Γρηγόριος: πρόκειται για ελληνιστικό επίθετο, που προέρχεται από το ρήμα γρηγορώ (= επαγρυπνώ), που προήλθε από το ρήμα εγρηγορώ και αυτό από τον παρακείμενο β΄ εγρήγορα του αρχαίου ρήματος εγείρω (= σηκώνω, ξυπνώ κάποιον).

Δαβίδ: προέρχεται από το ελληνιστικό όνομα Δαυίδ, που προήλθε από το εβραϊκό Dawid (= αγαπητός).

Δανιήλ: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Daniyel (= κριτής μου ο Θεός).

Δημήτριος: προέρχεται από το αρχαίο επίθετο δημήτριος (= ο σχετικός με τη θεά της γεωργίας Δήμητρα), που προήλθε από το όνομα Δημήτηρ, γενική της Δήμητρος, που σημαίνει «Γη μητέρα» και σύνθετο από τις λέξεις δη (από τη λέξη γη) + μήτηρ, γενική μητρός.

Δημοσθένης: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις δήμος (= λαός) + σθένος (= δύναμη).

Δίας: προέρχεται από την αιτιατική Δία του αρχαίου ονόματος ο Ζευς, γενική του Διός, θεός πατέρας και αρχηγός του ελληνικού δωδεκάθεου.

Διόνυσος: πρόκειται για αρχαίο όνομα, που είναι πιθανόν σύνθετο από τη γενική Διός (του ονόματος ο Ζευς) + Νύσ(σ)αι, νύμφες που ήταν τροφοί του θεού Διονύσου.

Ελισάβετ: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Eliseva (= ο Θεός μου είναι άφθονος).

Εμμανουήλ: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από την εβραϊκή φράση Immanu El (= μαζί μας ο Θεός).

Επαμεινώνδας: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις επί + αμείνων (= καλύτερος) + κατάληξη ­-δης ή (δωρικά) -δας.

Ερατώ: πρόκειται για αρχαίο όνομα, που ανήκει σε μία από τις εννέα Μούσες, το οποίο προέρχεται από το επίθετο ερατός (= αγαπητός), παράγωγο του ρήματος έραμαι (= αγαπώ).

Ερμής: πρόκειται για αρχαίο όνομα για τον αγγελιαφόρο των θεών και ψυχοπομπό στον Άδη, το οποίο προέρχεται από την (αμάρτυρη) λέξη *Ερμήας ή *Ερμάας, που προήλθε πιθανόν από τη λέξη έρμα (= σωρός από πέτρες), το οποίο συνήθιζαν να τοποθετούν ως σύμβολο αυτού του θεού επάνω στους τάφους.

Ερρίκος: προέρχεται από το αγγλικό όνομα Eric, σύνθετο από τις αρχαίες σκανδιναβικές λέξεις einn (= ένας) + rik (= δύναμη).

Έρση: πρόκειται για αρχαίο όνομα, που προέρχεται από τη λέξη έρση (= δροσιά).

Εύα: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από την εβραϊκή λέξη hawwah (= ζωντανή, ζωή), παράγωγο του ρήματος hayah (= ζω).

Ευθύμιος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το αρχαίο επίθετο εύθυμος, σύνθετο από τις λέξεις ευ (= καλώς) + θυμός (= πνεύμα, ψυχική διάθεση).

Ευριπίδης: πρόκειται για αρχαίο όνομα, που προέρχεται από το επίθετο εύριπος (= παλιρροϊκός), σύνθετο από τις λέξεις ευ (= καλώς) + ριπή.

Ευτέρπη: πρόκειται για αρχαίο όνομα, που ανήκει σε μία από τις εννέα Μούσες, σύνθετο από τις λέξεις ευ (= καλώς) + τέρπω (= ευφραίνω).

Ε(υ)φραίμ: προέρχεται από το ελληνιστικό όνομα Εφραίμ, που προήλθε από το εβραϊκό Ephrajim (= παραγωγικός, γόνιμος).

Ζαχαρίας: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Zekharyah (= ο Θεός έχει θυμηθεί).

Ηλέκτρα: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Ηλέκτρα (= φωτεινή), που προήλθε από τη λέξη ήλεκτρον (= κεχριμπάρι), παράγωγο του επιθέτου ηλέκτωρ (= φωτεινός).

Ηλίας: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Eliyahu (= Θεός μου ο Ιαχβέ).

Ηρακλής: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις Ήρα + το κλέος (= δόξα).

Ηρόδοτος: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις Ήρα + δοτός (από το ρήμα δίδωμι = δίνω).

Ησαΐας: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Yesaeyah(u) (= η σωτηρία του Θεού).

Θάλεια: πρόκειται για αρχαίο όνομα, που ανήκει σε μία από τις εννέα Μούσες, το οποίο προέρχεται από το θηλυκό θαλεία του (αμάρτυρου) επιθέτου *θαλύς (= ανθηρός), παράγωγο του ρήματος θάλλω (= ανθίζω).

Θεμιστοκλής: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Θεμιστοκλής (= η δόξα της Θέμιδας), σύνθετο από τις λέξεις η θέμις, γενική θέμιδος ή θέμι(σ)τος (= δικαιοσύνη) + το κλέος (= δόξα).

Θουκυδίδης: πρόκειται για αρχαίο όνομα, που προήλθε από την (αμάρτυρη) λέξη *Θεοκυδίδης, σύνθετη από τις λέξεις θεός + το κύδος (= δόξα) + κατάληξη -ίδης.

Θωμάς: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το αραμαϊκό όνομα Te’oma (= δίδυμος).

Ιάκωβος: προέρχεται από το ελληνιστικό όνομα Ιακώβ, που προήλθε από το εβραϊκό όνομα Ya‘akov, το οποίο ανάγεται πιθανόν είτε α) στη λέξη aqeb (= φτέρνα) είτε β) στο ρήμα aqab (= υποσκελίζω), επειδή αυτός o γιος του Ισαάκ, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, γεννήθηκε δεύτερος και μάλιστα κρατώντας τη φτέρνα του δίδυμου αδελφού του, του Ησαύ.

Ιάσονας: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Ιάσων, αιτιατική Ιάσονα, που προήλθε πιθανόν από το ιάσθαι, απαρέμφατο του ρήματος ιώμαι (= θεραπεύω), επειδή ο ήρωας αυτός είχε διδαχθεί την ιατρική από τον Κένταυρο Χείρωνα.

Ιγνάτιος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το μεταγενέστερο λατινικό Ignatius, που ανάγεται πιθανόν στη λατινική λέξη ignis (= φωτιά).

Ιερεμίας: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Yirmeyahu (= ο Θεός εξυψώνει).

Ιησούς: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Yesuah (= Σωτήρας), το οποίο προήλθε από το όνομα Yehosuah (= ο Θεός είναι η σωτηρία).

Ιούδας: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Yehudha (= επαινετός).

Ισαάκ: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Yitchaq (= γέλιο), όνομα που δόθηκε στο γιο του Αβραάμ, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, λόγω του ότι η γυναίκα του Σάρρα γέλασε όταν έμαθε ότι θα τεκνοποιήσει παρά τη μεγάλη ηλικία στην οποία βρισκόταν.

Ιφιγένεια: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις ίφι (= δυνατά, ισχυρώς) + γένος.

Ιωακείμ: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Yehoyakim (= ο Θεός σταθεροποιεί).

Ιωάννης: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Y(eh)okhanan (= ο Θεός έχει δείξει εύνοια).

Ιώβ: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Iyyobh (= αντικείμενο εχθρότητας).

Ιωνάς: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Yonah (= περιστέρι).

Ιωσήφ: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Yoseph (= Αυτός θα προσθέσει, δηλαδή ο Θεός θα δώσει νέα παιδιά).

Καλλιόπη: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Καλλιόπη (= αυτή που έχει ωραία μάτια), σύνθετο από τις λέξεις καλός (καλλι-) + θέμα οπ- του ρήματος ορώ (= βλέπω), πβ. οπτική.

Καλλιρρόη: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις καλός (καλλι-) + ροή.

Κάρολος: προέρχεται από το γερμανικό όνομα Karl, που προήλθε από την αρχαία γερμανική λέξη charal (= δυνατός άνδρας).

Κλειώ: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Κλειώ (= ονομαστή, ένδοξη), που ανήκει σε μία από τις εννέα Μούσες, το οποίο προήλθε από το ρήμα κλείω (= ονομάζω, δοξάζω), παράγωγο της λέξης το κλέος (= δόξα).

Κλεοπάτρα: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Κλεοπάτρα (= αυτή που κατάγεται από ένδοξο πατέρα), σύνθετο από τις λέξεις το κλέος (= δόξα) + πατήρ, γενική πατρός.

Κλυταιμ(ν)ήστρα: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Κλυταιμήστρα, σύνθετο από τις λέξεις κλυτός (= φημισμένος) + μήστωρ (= σύμβουλος).

Κωνσταντίνος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το λατινικό όνομα Constantinus, παράγωγο του επιθέτου constans, γενική constantis (= σταθερός).

Λάζαρος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το όνομα Ελεάζαρ και αυτό από το εβραϊκό El’azar (= ο Θεός έχει βοηθήσει).

Λάμπρος: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Λάμπρος, που προήλθε από το επίθετο λαμπρός, παράγωγο του ρήματος λάμπω.

Λάουρα: προέρχεται από το ιταλικό όνομα Laura, που προήλθε από τη λατινική λέξη laurus (= δάφνη).

Λαυρέντιος: προέρχεται από το λατινικό όνομα Laurentius, που προήλθε από το όνομα της λατινικής πόλης Laurentum, που ανάγεται πιθανόν στη λέξη laurus (= δάφνη).

Λεωνίδας: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις λέων (γενική λέοντος) + κατάληξη -ίδης ή (δωρικά) -ίδας.

Λήδα: πρόκειται για αρχαίο όνομα, που προέρχεται από τη λυδική λέξη lada (= γυναίκα, σύζυγος).

Λουδοβίκος: προέρχεται από το εκλατινισμένο όνομα Ludovicus, που προήλθε από το γερμανικό Ludwig, το οποίο προέρχεται από το αρχαίο γερμανικό όνομα Hlodwig, όπου hlod (= ένδοξος).

Λούθηρος: προέρχεται από το γερμανικό όνομα Luther, σύνθετο από τις αρχαίες γερμανικές λέξεις liut (= λαός) + heri (= στρατός).

Λουΐζα: προέρχεται από το γαλλικό όνομα Louise, θηλυκό του ονόματος Lois, που προήλθε από το εκλατινισμένο όνομα Ludovicus, που προέρχεται από το αρχαίο γερμανικό Hlodwig, όπου hlod (= ένδοξος).

Λουκάς: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το λατινικό όνομα Lucas (= Λουκανός), παράγωγο του ονόματος Lucania, περιοχή της Ιταλίας.

Λουκιανός: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το λατινικό Lucianus, το οποίο προήλθε από το όνομα Lucius (= Φωτεινός), παράγωγο της λέξης lux, γενική lucis (= φως).

Λυκούργος: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις λύκος + έργον.

Μαγδαληνή: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε από το επίθετο μαγδαληνός, παράγωγο της λέξης τα Μάγδαλα, πόλη της Παλαιστίνης.

Μαθουσάλας: προέρχεται από το ελληνιστικό όνομα Μαθουσάλα, που προήλθε από το εβραϊκό όνομα Methuselah, πρόσωπο της Παλαιάς Διαθήκης, ο μακροβιότερος άνθρωπος στον κόσμο.

Μαικήνας: προέρχεται από το λατινικό όνομα Maecenas, πλούσιος Ρωμαίος, ο οποίος υποστήριξε το έργο Ρωμαίων ποιητών της εποχής του.

Μακάριος: προέρχεται από το αρχαίο επίθετο μακάριος (= καλότυχος), που προήλθε από τη λέξη ο μάκαρ, γενική μάκαρος (= ευτυχής).

Μανόλης, Μανώλης: προέρχεται από το μεσαιωνικό όνομα Μανουήλ, που προήλθε από το ελληνιστικό Εμμανουήλ, το οποίο προέρχεται από την εβραϊκή φράση Immanu El (= μαζί μας ο Θεός).

Μαντώ: πρόκειται για αρχαίο όνομα, που προέρχεται από τη λέξη η μάντις, γενική της μάντεως.

Μάρθα: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το αραμαϊκό όνομα Marta (= κυρία).

Μαρία: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το όνομα Μαριάμ, το οποίο προήλθε από το εβραϊκό Marjam, που σημαίνει πιθανόν «δυνατή, γόνιμη» ή ίσως «ανυπότακτη».

Μαρίνος: προέρχεται από το ελληνιστικό όνομα Μαρίνος, που προήλθε από το λατινικό επίθετο marinus (= θαλάσσιος), παράγωγο της λέξης mare (= θάλασσα).

Μάρκελλος: προέρχεται από το λατινικό όνομα Marcellus, που προήλθε από το όνομα Marcus, το οποίο πιθανόν παράγεται από το όνομα Mars (= Άρης).

Μάρκος: προέρχεται από το λατινικό Marcus, που προήλθε πιθανόν από το όνομα Mars (= Άρης).

Ματθαίος: προέρχεται από το ελληνιστικό όνομα Ματθαίος ή Μαθθαίος, που προήλθε από το εβραϊκό Mattithyah (= δώρο Θεού).

Μελπομένη: πρόκειται για το αρχαίο όνομα, που ανήκει σε μία από τις εννέα Μούσες, το οποίο προήλθε από το ρήμα μέλπω (= τραγουδώ).

Μενέλαος: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις μένω + λαός.

Μερόπη: πρόκειται για αρχαίο όνομα, που ανήκει σε μία από τις επτά Πλειάδες, το οποίο προήλθε από τη λέξη μέροψ, γενική μέροπος (= θνητός, άνθρωπος).

Μηνάς: πρόκειται για μεσαιωνικό όνομα, που προέρχεται από το ρήμα μηνώ (= ειδοποιώ), το οποίο προήλθε από το αρχαίο ρήμα μηνύω (= κατηγορώ).

Μιλτιάδης: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Μιλτιάδης (= κοκκινωπός), που προήλθε από τη λέξη η μίλτος, ονομασία του ορυκτού αιματίτης αλλά και του κόκκινου χρώματός του, του μίνιου.

Μιράντα: προέρχεται από το ισπανικό όνομα Miranda, που προήλθε από το λατινικό επίθετο mirandus (= θαυμαστός), παράγωγο του ρήματος miror (= θαυμάζω).

Μιχαήλ: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Mikhael (= ποιος είναι σαν το Θεό;).

Μωυσής: προέρχεται από το ελληνιστικό όνομα Μω(υ)σής, που προήλθε από το εβραϊκό όνομα Mose. Το όνομα αυτό, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, σημαίνει «αυτός που τον έβγαλαν έξω, ο σωσμένος», επειδή ο προφήτης αυτός σώθηκε από τα νερά του ποταμού Νείλου επιπλέοντας μέσα σε κάνιστρο όπου είχε τοποθετηθεί από τη μητέρα του ως έκθετο μωρό κατά τη γέννησή του.

Ναθαναήλ: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Nathan’el (= ο Θεός έχει δώσει).

Ναπολέων: προέρχεται από το γαλλικό όνομα Napoleon, που έχει γερμανική προέλευση (με την παρετυμολογική επίδραση του ιταλικού ονόματος Napoli = Νεάπολη).

Ναταλία: προέρχεται από το γαλλικό όνομα Natalie, που προήλθε από το μεταγενέστερο λατινικό Natalia, το οποίο παράγεται από τη λατινική φράση natalis (dies), που σημαίνει «γενέθλιος (ημέρα)».

Νέστορας: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Νέστωρ, αιτιατική Νέστορα, που προήλθε από το ρήμα νέομαι (= επιστρέφω).

Νικόλαος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, σύνθετο από τις αρχαίες λέξεις νίκη + λαός.

Νώε: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Noah, που σημαίνει πιθανόν «παρηγοριά, ξεκούραση».

Ξενοφώντας: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Ξενοφών, αιτιατική Ξενοφώντα (= αυτός που μιλάει ξένη γλώσσα), σύνθετο από τις λέξεις ξένος + φωνή.

Οδυσσέας: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Οδυσσεύς ή Ολυττεύς, που έχει προελληνική προέλευση (ενώ η σύνδεσή του με το ρήμα οδύσσομαι (= οργίζομαι) θεωρείται παρετυμολογική).

Όθωνας: προέρχεται από το όνομα Όθων, αιτιατική Όθωνα, του πρώτου βασιλιά του νεότερου ελληνικού κράτους, το οποίο προήλθε από το γερμανικό όνομα Otto, που παράγεται από την αρχαία γερμανική ρίζα ot- (= πλούτος).

Οιδίποδας: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Οιδίπους, αιτιατική Οιδίποδα (= αυτός που έχει πρησμένα πόδια), σύνθετο από τις λέξεις οιδώ (= πρήζομαι) + ο πους, γενική του ποδός. Το όνομα αυτό προέκυψε, σύμφωνα με το μύθο για τον ήρωα αυτό, από το γεγονός ότι όταν ήταν μωρό αφέθηκε στο δάσος κρεμασμένο ανάποδα και τρυπημένο στα πόδια για να πεθάνει.

Όμηρος: πρόκειται για αρχαίο όνομα, που προήλθε πιθανόν από τη λέξη όμηρος.

Ορέστης: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Ορέστης (= ορεινός), που προήλθε από τη λέξη το όρος.

Όλγα: προέρχεται από το ρωσικό όνομα Olga, που προήλθε από το γερμανικό Helga, που έχει σκανδιναβική προέλευση με τη σημασία «υγιής, ιερός».

Ουρανία: πρόκειται για αρχαίο όνομα, που ανήκει σε μία από τις εννέα Μούσες, το οποίο προέρχεται από το επίθετο ουράνιος, παράγωγο της λέξης ουρανός.

Παντελεήμων: προέρχεται από το μεσαιωνικό όνομα Παντελεήμων, γενική Παντελεήμονος, σύνθετο από τις αρχαίες λέξεις ο πας (γενική παντός) + ελεήμων (από το ρήμα ελεώ).

Παύλος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το λατινικό επίθετο paulus (= μικρός).

Παυσανίας: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Παυσανίας (= αυτός που σταματάει τη θλίψη), σύνθετο από τις λέξεις παύω (μέλλοντας παύσω) + ανία.

Πελαγία: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το αρχαίο επίθετο πελάγιος (= πελαγίσιος), παράγωγο της λέξης πέλαγος.

Περικλής: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Περικλής (= περίφημος, ονομαστός), σύνθετο από τις λέξεις περί + το κλέος (= δόξα).

Περσεφόνη: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Περσεφόνη ή Φερσεφόνα, το οποίο πιθανόν είτε α) προήλθε από τις λέξεις φέρω + ρίζα φεν- (= άφθονος) είτε β) έχει προελληνική προέλευση.

Πέτρος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από τη λέξη πέτρος (= λίθος), παράγωγο της λέξης πέτρα.

Πηνελόπη: πρόκειται για αρχαίο όνομα, που προέρχεται από τη λέξη πηνέλοψ, γενική πηνέλοπος (είδος πάπιας). Δε θεωρείται πιθανή η σύνδεση με τις λέξεις πήνη (= μασούρι) + ελόπτω (= αφαιρώ), ώστε να συσχετιστεί με την παράδοση ότι η γυναίκα αυτή ξήλωνε το ύφασμα, που είχε υποσχεθεί να υφάνει πρώτα, πριν οι μνηστήρες την διεκδικήσουν από τον αγνοούμενο άνδρα της, τον Οδυσσέα.

Πλάτωνας: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Πλάτων, αιτιατική Πλάτωνα (= αυτός που έχει φαρδιές πλάτες), Αθηναίος φιλόσοφος, το οποίο προήλθε από το επίθετο πλατύς. Το όνομα του αρχαίου φιλοσόφου προήλθε από το σωματικό αυτό χαρακτηριστικό του.

Πολυξένη: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Πολυξένη (= φιλόξενη), σύνθετο από τις λέξεις πολύς + ξένος.

Ποσειδώνας: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Ποσειδών, αιτιατική Ποσειδώνα, για το θεό της θάλασσας, το οποίο είναι σύνθετο που προήλθε πιθανόν από τις λέξεις α) πότει Δας (= κύριε της Γης) ή β) ποταμός + οίδμα (= φούσκωμα) ή γ) πόντος (= θάλασσα) + *δάω (= γνωρίζω).

Προκόπιος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το αρχαίο ρήμα προκόπτω (= προοδεύω), σύνθετο από τις λέξεις πρό + κόπτω.

Προμηθέας: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Προμηθεύς, αιτιατική Προμηθέα, που προήλθε από το επίθετο προμηθής (= προνοητικός), σύνθετο από τις λέξεις πρό + το *μήθος (= σκέψη, φρόνηση).

Πτολεμαίος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το επίθετο πτολεμαίος (= πολεμικός), παράγωγο της αρχαίας λέξης πτόλεμος ή πόλεμος.

Πυθαγόρας: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις η Πυθώ (αρχαίο όνομα των Δελφών, πβ. Πυθία) + αγορά (= συνέλευση).

Ραφαήλ: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Rafa‘el (= έχει θεραπεύσει ο Θεός).

Ραχήλ: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Rahel, το οποίο προήλθε από τη λέξη rahel (= προβατίνα).

Ρεβέκκα: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Ribhqah, το οποίο προήλθε από ρίζα που σημαίνει «τρέφω, παχαίνω».

Ριχάρδος: προέρχεται από το γερμανικό όνομα Richard, σύνθετο από τις αρχαίες γερμανικές λέξεις ric (= δύναμη) + hart (= σκληρός, γενναίος).

Ροδόλφος: προέρχεται από το γερμανικό όνομα Rudolf, που προήλθε από την αρχαία γερμανική λέξη Hrodulf, σύνθετο από τις λέξεις hrod (= φήμη) + wulf (= λύκος).

Σάββας: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από τη λέξη Σάββατον, το οποίο προήλθε από την εβραϊκή λέξη sabbat (= ανάπαυση).

Σαλώμη: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται πιθανόν από την εβραϊκή λέξη salom (= ειρήνη)

Σαμουήλ: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Semuel (= όνομα του Θεού).

Σαμψών: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από την εβραϊκή λέξη simson (= μικρός ήλιος), που προήλθε από τη λέξη semes (= ήλιος).

Σάρρα: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Sarah (= πριγκίπισσα).

Σεραφείμ: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από την εβραϊκή λέξη seraphim, πληθυντικός αριθμός της μετοχής saraph (= καιόμενος) του ρήματος saraph (= καίω).

Σέργιος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το λατινικό όνομα Sergius, το οποίο έχει πιθανόν ετρουσκική προέλευση.

Σολομώντας: προέρχεται από το ελληνιστικό όνομα Σολομών, αιτιατική Σολομώντα, που προήλθε από το εβραϊκό επίθετο slomo (= ειρηνικός), παράγωγο της λέξης salom (= ειρήνη).

Σοφοκλής: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις σοφός + το κλέος (= δόξα).

Σπυρίδωνας: προέρχεται από το ελληνιστικό όνομα Σπυρίδων, αιτιατική Σπυρίδωνα, που προήλθε πιθανόν από την αρχαία λέξη η σπυρίς, γενική σπυρίδος (= ψάθινο καλάθι ψαριών).

Στυλιανός: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από την αρχαία λέξη στύλος, πιθανόν από τους στυλίτες μοναχούς, οι οποίοι ασκήτευαν ζώντας επάνω σε ένα στύλο.

Συμεών: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προέρχεται από το εβραϊκό Simon, το οποίο σημαίνει «έχει ακούσει (ο Θεός)».

Σωκράτης: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις σώος ή σως + κράτος (= δύναμη).

Τατιάνα: προέρχεται από το ελληνιστικό όνομα Τατιανή, που προήλθε από το λατινικό Tatianus και αυτό το όνομα Tatius, το οποίο παράγεται από το αρχαίο ρήμα τάττω ή τάσσω.

Τερέζα: προέρχεται από το ισπανικό όνομα Teresa, που προήλθε πιθανόν είτε α) από το όνομα Theresa, το οποίο παράγεται από το αρχαίο όνομα Θήρα, νησί που θεωρείται ως τόπος γέννησης της ομώνυμης αγίας είτε β) από το αρχαίο ρήμα θερίζω.

Τερψιχόρη: πρόκειται για αρχαίο όνομα, που ανήκει σε μία από τις εννέα Μούσες, σύνθετο από τις λέξεις τέρπω (= ευφραίνω) + χορός.

Υπαπαντή: προέρχεται από την ελληνιστική φράση Υπαπαντή (του Χριστού), χριστιανική εορτή, που προήλθε από το ρήμα υπαπαντώ (= προϋπαντώ), σύνθετο από τις λέξεις υπό + απαντώ (= συναντώ).

Φαίδρα: πρόκειται για αρχαίο όνομα, που προέρχεται από το επίθετο φαιδρός (= εύθυμος).

Φαίδωνας: προέρχεται από το αρχαίο όνομα Φαίδων, αιτιατική Φαίδωνα, που προήλθε από το επίθετο φαιδρός (= εύθυμος).

Φίλιππος: πρόκειται για αρχαίο όνομα, σύνθετο από τις λέξεις φίλος + ίππος (= άλογο).

Φλώρα: προέρχεται από το λατινικό όνομα Flora της θεάς των λουλουδιών και της άνοιξης, που προήλθε από τη λέξη flos, γενική floris (= άνθος).

Φραγκίσκος: προέρχεται από το μεσαιωνικό λατινικό όνομα Franciscus, που προήλθε από το μεταγενέστερο λατινικό επίθετο franciscus (= γαλλικός), το οποίο παράγεται από το λατινικό όνομα Francus (= Φράγκος) και αυτό από το αρχαίο γερμανικό όνομα Frank.

Φωκίωνας: προέρχεται από το αρχαίο Φωκίων, αιτιατική Φωκίωνα, που προήλθε από το όνομα Φώκος, αρχαίος ήρωας.

Χαρίτωνας: προέρχεται από το ελληνιστικό όνομα Χαρίτων, αιτιατική Χαρίτωνα, που προήλθε από την αρχαία λέξη η χάρις, γενική της χάριτος.

Χρήστος: προέρχεται από το μεσαιωνικό όνομα Χρίστος, που προήλθε από το ελληνιστικό όνομα (Ιησούς) Χριστός, που προέρχεται από το αρχαίο επίθετο χριστός (= αυτός που έχει το χρίσμα), παράγωγο του ρήματος χρίω (= αλείφω). Το όνομα του Χριστού αποτελεί απόδοση στα ελληνικά του εβραϊκού Masiah (= Μεσσίας).